استانداردهای Wi-Fi

استانداردهای Wi-Fi

یک شبکه بی‌سیم یک شبکۀ رایانه‌ای است که بر مبنای استانداردهای Wi-Fi، ارتباط بین نقاط (اجزاء)  بی‌سیم را برقرار می‌سازد تا انتقال و تبادل  داده‌ها ممکن شود.

بااینکه به نظر می‌رسد که از نظر فنی عبارت شبکۀ بی‌سیم برای اشاره به هر نوع «شبکه‌ای» که «بی‌سیم» باشد بکار می‌رود، این اصطلاح بیشتر برای اشاره به «شبکه‌های ارتباطی» بکار می‌رود که در آن «گره‌ها» بدون استفاده از سیم به یکدیگر متصل می‌شوند؛ برای نمونه یک «شبکه رایانه‌ای» که نوعی از شبکه‌های ارتباطی است.

شبکه‌های ارتباطی بی‌سیم  بر پایه  استانداردهای Wi-Fi عموماً به‌وسیله یکی از انواع سیستم‌های انتقال اطلاعات به دوردست پیاده‌سازی می‌شوند، که از «امواج الکترومغناطیس» استفاده می‌کنند، مانند استفاده از «امواج رادیویی» به‌عنوان «حامل». این پیاده‌سازی معمولاً در «لایه فیزیکی» از «مدل مرجع OSI» انجام می‌شود.

شبکه های بی سیم در هتل ها ، داروخانه ها ، راه آهن ها و فردوگاه و ایستگاههای اتوبوس بطور رایج برای ارایه خدمات مانند اینترنت  نصب و راه اندازی می شوند.

در صورت تمایل می توانید در کلاس ها و دوره های انلاین نتورک پلاس، امنیت، مایکروسافت و سیسکو شرکت نمایید.

نمونه‌هایی از شبکه‌های بی‌سیم عبارتند از: تلفن همراه، شبکه‌های محلی بی‌سیم (WLAN)، شبکه‌های حسگر بی‌سیم، شبکه‌های ماهواره‌ای، شبکه‌های ارتباطی مایکروویو.

شکل فوق استانداردهای Wi-Fi را نشان می دهد. یک شبکۀ بی‌سیم یک شبکۀ رایانه‌ای است که ارتباط بین نقاط (اجزاء) شبکه به روش بی‌سیم برقرار می‌شود و داده‌ها منتقل می‌شوند.